29 juni 2018

Door:

Tags:
L5LAB, Lunch for the Brain, werkervaring, Marketing

Martine was here

Noem het een clichébeeld, maar met de ondergaande zon en de indrukwekkende skyline op mijn netvlies verliet ik per trein De Grote Stad. De Intercity denderde richting de stalen brug over de Maas. Ik hield mijn neus tegen het raam gedrukt en verrukt over mijn uitzicht besefte ik dat ik een bofkont was. Als provinciaaltje reisde ik elke werkdag naar een rauwe stad met trams en zwervers, tochtige stadsaders en klotsend water met stoere zeecontainers. Spannend en allerminst saai.

Het heen-en-weer

Ik was zojuist begonnen aan een stage bij Lijn 5 Vormgeving. Rob en Mart schonken in het nogal Wilde West fantastische koffie, zongen daarbij uit volle borst een vrolijk repertoire en maakten grappen en grollen waarover ik steeds moest grinniken. De Mac met zijn wereldbestormende Wysiwygprogrammatuur had even daarvoor zijn intrede gedaan en ik leerde werken in QuarkXPress 3.0 met z'n verdoemde dongel. Het was herfst 1991.

Twaalfeneenhalf jaar later mailde ik Rob. Of hij een baantje voor me wist. Rotterdam had mij gelokt met haar woeste, avontuurlijke en no-nonsense imago. Even daarvoor was ik verhuisd naar deze stad en was ik eigenaar geworden van een prachtig appartement achter het Rotterdamse centraal station. Rob nodigde me uit en het weerzien met de L5’ers was allerhartelijkst. Ik bleek inzetbaar binnen het bureau waar ik terecht kwam in een team dat bestond uit verschillende ontwerpers van een zeer divers pluimage. De lunch werd, net als in 1991, nog steeds samen aan tafel genuttigd en de koffie was (ook nog steeds) hemels.

Na twee jaar ontwerpen bij L5 besloot ik echter om mijn loopbaan rigoureus van richting te veranderen en het onderwijs in Rotterdam Zuid te gaan versterken. Ik wilde wat doen voor de stad die ik koesterde en werd docent. Die wereld op Zuid beantwoordde aan het beeld dat ik had van dat deel van Rotterdam, maar naast de diverse problematiek en hindernissen zag ik ook heel veel potentie en probeerde ik mijn leerlingen iets mee te geven waar ze tijdens hun loopbaan en leven wat aan zouden hebben.

En in april 2018, twaalfeneenhalf jaar, later mailde ik Rob opnieuw. Even daarvoor had ik mijn ontslag als docent ingediend omdat ik wederom een carrièremove wilde maken en daar eens goed over moest nadenken. Wat ik in hemelsnaam zou gaan doen, daar had ik alleen nog maar wat vage ideeën over. Weer iets creatiefs in ieder geval. Iets dat mij energie zou geven en waarbij ik mijn kennis, ervaring en talenten goed zou kunnen inzetten.

”De inmiddels ietwat grijzer geworden heren nodigden mij uit om Lunch for The Brain bij te wonen”

Er werd hard gewerkt...

... en er kwamen veel goede ideeën boven tafel

ervaring opdoen

In de mail die ik stuurde, stelde ik voor om een maand lang te komen werken om op zo ervaring op te kunnen doen. Op die manier zou ik ontdekken waar de tijd voor mij had stil gestaan en wat er aan interessants kon worden ingehaald. Mart en Rob konden mij in die maand als een welkome kracht inzetten voor allerlei klussen binnen het bureau.

En weer viel ik met mijn neus in de boter. De inmiddels ietwat grijzer geworden heren zagen dit concept zitten en nodigden mij uit om bij een Lunch for The Brain met 16 docenten aanwezig te zijn. Ik laat me niet snel afschrikken door grote groepen en deze sessie was erg inspirerend. Na een paar uur lag er een mooi concept op tafel en ging ieder tevreden huiswaarts. Ik ging een tweede keer mee, nu naar een Lunch for the Brain in Theater Flint in Amersfoort. We presenteerden een nieuw concept voor een Integraal Kindcentrum in die stad. Ook deze bijeenkomst verliep verrassend mooi en bracht me op ideeën.

Het is gaaf om op deze manier met Mart en Rob samen te werken. Ik heb in korte tijd een beeld gekregen van waar ik mijn kwaliteiten kan inzetten en heb ook inzicht gekregen over de vele mogelijkheden van sociale media. Ik heb diep respect voor de manier waarop de nog immer jeugdige heren hun bureau naar dit hoge niveau hebben getild, en daarbij altijd zijn blijven geloven in hun eigen kracht en positieve bijdrage aan organisaties. Mijn maand hier is bijna om en ik ben dankbaar dat ze mij de mogelijkheid hebben gegeven om op onderzoek uit te gaan. Als het aan mij ligt, zit er geen twaalfeneenhalf jaar tussen een volgend weerzien. Bel me en ik kom gewoon weer terug!

Martine Dhondt